هادی محمدنژاد | شهرآرانیوز؛ پرفروشترین کمدیهای اخیر سینمای ایران، دهه شصت را برای روایت قصه خود انتخاب کردهاند. فیلمهای «زودپز»، «نهنگ عنبر»، «هزارپا» و «فسیل» نمونههایی از این آثار سینمایی هستند که این آخری، عنوان پرفروشترین فیلم تاریخ سینما را به خود اختصاص داده است. دهه شصت به دلیل نوع پوشش مردان و زنان جوان و مدل موی رایج در بین جوانان و برخی رفتارهای افراطی از سوی برخی انقلابی نماها، بستر مناسبی برای طنز و کمدی است. دههای است که از دل آن میتوان شوخیهای بامزهای بیرون آورد.
سیروس و شاهین که شخصیت محوری «زودپز» هستند تمامی علائم ظاهری و باطنی آن دوره اعم از پوشش لباس، مدل موی سر، نوع تفکر و کلمات مورد استفاده را دارند. فصل آغاز فیلم نیز با تکیه بر همین عناصر آغاز میشود و دو شخصیت سیروس و شاهین را به خوبی معرفی میکند. رابطه نه چندان دوستانه قدرت و داماد بزرگش سیروس و مخفی کاریهای قدرت و رو شدن دستش برای سیروس و شاهین در قضیه احتکار برنج و داشتن همسر دیگر نقطه عطف اول فیلم است.
شوخی با مرگ در فیلمهای کمدی یکی از موضوعهای موردعلاقه کمدی نویسان است و در «زودپز» نیز از تقریبا نیمه دوم فیلم به بعد، نقش کلیدی دارد. یکی از مهمترین ویژگیهای ممتاز «زودپز» تأکید نکردن بر طنز کلامی و استفاده فراوان و درست از کمدی موقعیت است که قطعا تأثیر محسن تنابنده را در خلق این موقعیتها به وضوح میتوان دید.
نوید محمدزاده هم علی رغم داشتن تواناییهای خوب در بازیگری به نظر در کمدی موفق نیست. او شخصیت خود را در سینمای اجتماعی جا انداخته و لحن و بیان مناسب برای فیلم کمدی را ندارد. صدایش از یک سطحی که بالاتر میرود بی کنترل میشود، نوع ادای کلمات و جملهها در این فیلم توسط او، صرفا روخوانی و غیرقابل پذیرش است. لحن کمدی را نمیتواند دربیاورد.
در «زودپز» موشک نیز یک نقش مکمل اثرگذار دارد. به عنوان مثال میتوان به صحنه اصابت موشک به یک نانوایی و پخش شدن آرد در هوا اشاره کرد که در آن سیروس و شاهین تصور میکنند شیمیایی شدهاند. چندین صحنه از فیلم را اصابت موشک به یک مکان به خود اختصاص داده که دو شخصیت اصلی نیز در آن حضور دارند این صحنهها از نظر اجرا در کارگردانی و بازیگری و همچنین گرفتن خنده از تماشاگر موفق عمل میکنند.
«زودپز» فیلمی پر از حادثه است که کارگردانی خوب رامبد جوان باعث شده لحظات حادثهای آن به خوبی ساخته شود، چندین صحنه انفجار و سقوط از ارتفاع در فیلم از این دست صحنهها هستند که مخاطب را روی صندلی میخکوب میکنند. فیلم میتوانست نقش پررنگ تری را به بازیگران زن خود اختصاص دهد و از حالت پر کردن صحنه توسط آنها خارج شود به هر جهت آنها هم میتوانستند بخشی از بار کمدی فیلم را به خود اختصاص دهند، اما این اتفاق در «زودپز» نمیافتد.
«زودپز» نشان دهنده آن است که سینمای ایران از منظر فنی رشد بسیار بالایی کرده است. البته هزینههای هنگفتی هم این قبیل فیلمها دارند و طراحی صحنه و لباس در این فیلم کمک شایانی به باورپذیری داستان از سوی مخاطب داشته و شایسته تقدیر است. فضاسازی در سینما اهمیت بالایی دارد و طراحی صحنه و لباس در فضاسازی نقش کلیدی دارد. در مجموع «زودپز»، فیلم مفرّحِ خانوادگیِ خوبی است و میتواند ساعات خوشی را دیدن آن در سینما برایمان بسازد.